Parafia powstała wraz z lokacją miasta, około 1257. Miasto zostało założone przez księcia opolsko-raciborskiego Władysława. Pierwszym imiennie znanym proboszczem jest ks. Jeszko (Jan) występujący w dokumentach w latach 1299 i 1308. Kościół parafialny Wniebowzięcia NMP powstał wraz z miastem. Obecny kościół został wybudowany w latach 1909-1911 według projektu Ludwika Schneidera z Opola, na miejscu starego kamiennego kościoła z XV wieku. Inicjatorem budowy nowego kościoła był ks. prob. Henryk Weltike. Konsekracji kościoła dokonał 17 października 1911 roku ks. prał. Frank. Po poważnym uszkodzeniu w czasie działań wojennych w marcu 1945 kościół został odbudowany w 1946. Zniszczona 25 marca 1945 wieża kościoła została nakryta tymczasowym hełmem. W 2001 dokonano rekonstrukcji hełmu. Na terenie parafii istniał też kościółek drewniany św. Krzyża - przy obecnym placu Krzyża Św. Kościółek ten spalił się w 1822 w czasie pożaru miasta i nie został już odbudowany. Równocześnie z założeniem miasta osiedlili się franciszkanie-minoryci, którzy posiadali tu kościół wraz z zabudowaniami klasztornymi. Na przełomie XVI/XVII wieku zakonnicy przejściowo opuścili klasztor. W 1810 wskutek sekularyzacji dóbr zakonnych magistrat przekazał kościół franciszkański gminie protestanckiej. Warto zaznaczyć, że w XV wieku we Wszechnicy Krakowskiej studiowało 17 wodzisławian. Z Wodzisławia pochodził też ks. Mateusz Opolski (1780-1850) który jako cieszyński wikariusz generalny i nadzorca szkół przyczynił się do wprowadzenia i utrzymania języka polskiego w szkolnictwie ludowym na Śląsku Cieszyńskim. Założył on też w 1845 bibliotekę polską dla studentów teologii, kształcących się w ołomunieckim.